(Hekayə) Səhər saat 7 olardı. Telefonun zırıltısına oyandım. Zəng edən S. idi. Səsi çox pis idi, bu yaxşı xəbər vəd etmirdi. Səsindən bilinirdi: - M., bilirsən nolub, C. ölüb. - Yaxşı da, imkan ver yatağ. - Anam canı düz dirəm. Döyüb öldürüblər. Pafoslu çıxsa da, o vaxtı bu...
 Davamını oxu